Nie jest to metoda diagnostyczna, która określa, jak w laboratorium, parametry krwi obwodowej. Jest to badanie, które określa jakość obserwowanych pod mikroskopem, nie zabarwionych odczynnikami chemicznymi elementów morfotycznych krwi. W 1901 roku tą metodą zdiagnozowano kiłę. Badanie żywej kropli krwi nie ma na celu zastępowania konsultacji z lekarzem czy stawiania medycznej diagnozy, ale może być jej świetnym uzupełnieniem.

Analiza krwi w mikroskopowym badaniu żywej kropli obrazuje wczesne zaburzenie środowiska wewnętrznego organizmu. Przykładowo, jakość czerwonych krwinek decyduje o ich zdolności do przenoszenia tlenu, ocena płytek krwi pokazuje tendencję trombocytów do tworzenia niekorzystnych konglomeratów czy wskazuje na potencjalne zakwaszenie organizmu. Kondycja elementów morfotycznych krwi bezpośrednio wiąże się z kondycją całego organizmu. Oprócz analizy jakościowej można stwierdzić obecność pewnych struktur patologicznych, mikroorganizmów, czy pasożytów. Do obrazu krwi terapeuta dobiera odpowiednie zalecenia: zmiany w diecie, gdy zachodzi taka potrzeba – suplementację, zioła, lub sugeruje wykonanie badań laboratoryjnych i konsultacje lekarskie.